Κατάληψη και σύγκρουση κόντρα στη στάση των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων
Ο αντιιμπεριαλιστικός και αντιφασιστικός χαρακτήρας της εξέγερσης
Συμπληρώνονται φέτος 38 χρόνια από την ηρωική εξέγερση της νεολαίας και του λαού της Αθήνας κατά της αμερικανοκίνητης στρατιωτικο-φασιστικής διχτατορίας. Ο αγώνας του Νοέμβρη του ’73 αποκτά - σήμερα όσο ποτέ άλλοτε - επικαιρότητα μέσα από τα συνθήματα και τα αιτήματα που έθετε και πάλευε η εξέγερση αυτή: ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ, ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΞΩ ΑΙ ΗΠΑ – ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ κ.α. Σήμερα που η εξάρτηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), το ΔΝΤ, την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το ΝΑΤΟ έχει βαθύνει σε τέτοια επίπεδα, που έχει καταστήσει την χώρα ένα προτεκτοράτο, είναι ανάγκη να δοθεί μια σαφής αντιιμπεριαλιστική απάντηση.
Η εξέγερση του Νοέμβρη 1973 στο Πολυτεχνείο αποτελεί το αποκορύφωμα της 7χρονης πολύμορφης πάλης της εργατικής τάξης και του λαού μας, με μπροστάρη την ανυπόταχτη νεολαία, ενάντια στο τυραννικό καταπιεστικό καθεστώς των φασιστών συνταγματαρχών που έφθασε ως τη σύγκρουση. Αυτή η σύγκρουση κατάφερε αποφασιστικό πλήγμα στη στρατιωτικό-φασιστική διχτατορία σε μια στιγμή που οι αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί ιμπεριαλιστές μαζί με τους υποταχτικούς τους, την ντόπια αντίδραση και τα αστικά κόμματα ακολουθούμενα από το «Κ»ΚΕ εσ. (πρόδρομο του ΣΥΝ) και «Κ»ΚΕ (που καμία σχέση δεν έχει με το επαναστατικό ΚΚΕ 1918-55), προετοίμαζαν τη γνωστή «λύση» Μαρκεζίνη.
Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου απ' τους φοιτητές και πολύ περισσότερο η λαϊκή ΕΞΕΓΕΡΣΗ και η μετωπική ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με τις σιδηρόφρακτες δυνάμεις της διχτατορίας (στρατός, αστυνομία, Ασφάλεια) πραγματοποιήθηκαν παρά και ενάντια στη λυσσαλέα αντίδραση όλων των κομμάτων (αστικών και ρεβιζιονιστικών), που επιχείρησαν αρχικά να ματαιώσουν την ΚΑΤΑΛΗΨΗ και όταν ευτυχώς απέτυχαν, επιδίωξαν την απαγκίστρωση των φοιτητών απ' το Πολυτεχνείο, με κεντρικό στόχο να ματαιωθεί η λαϊκή εξέγερση και η σύγκρουση με το τυραννικό καθεστώς, που, πέρα απ' τη φασιστική καταπίεση του λαού, πρόδωσε και την Κύπρο, προδοσία που ευλόγησαν όλοι οι σημερινοί χουντομητροπολίτες και πρώτος απ' όλους ο πρώην αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ που δε δίστασε, για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της ντόπιας αντίδρασης, να καταγγείλει μέσω της «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗΣ» No8 (όργανο – περιοδικό της ΑντιΕΦΕΕ-«Κ»ΝΕ) ως «πράχτορες» της ΚΥΠ και της CIA τους φοιτητές της Νομικής και της Φυσικό-μαθηματικής που είχαν ταχθεί υπέρ της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ του Πολυτεχνείου και είχαν φθάσει γι' αυτό το σκοπό στο χώρο του: «καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 14.11.73 350 οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο Ρουφογάλη - Καραγιαννόπουλου... και της αμερικάνικης ΣΙΑ»!
Απ' την αρχή (14 Νοέμβρη 1973) που ρίχτηκε το σύνθημα της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ οι δυνάμεις της «Κ»ΝΕ-ΑντιΕΦΕΕ («Κ»ΚΕ) και του Ρήγα Φεραίου («Κ»ΚΕ εσ.) αντιτάχθηκαν σ' αυτό, προσπάθησαν να σαμποτάρουν και να ματαιώσουν την ΚΑΤΑΛΗΨΗ, αποχωρώντας από το χώρο του Πολυτεχνείου. Όταν η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ήταν πια γεγονός, οι δυνάμεις της «Κ»ΝΕ-ΑντιΕΦΕΕ αναγκάστηκαν να επιστρέψουν μέσα στο Πολυτεχνείο, μα ΟΧΙ για να πάρουν μέρος στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ αλλά αντίθετα με κύριο στόχο πλέον τη διάλυση-ματαίωσή της, προσπαθώντας να πετύχουν την «απαγκίστρωση των φοιτητών απ' το Πολυτεχνείο»! «Η γραμμή του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν οργανωμένη απαγκίστρωση με διαδηλώσεις, μαζικοποίηση του κινήματος και σταδιακή κλιμάκωση του αγώνα, η οποία ξεπεράστηκε σύντομα. [..]» λέει η Νάντια Βαλαβάνη, μέλος της αντι-ΕΦΕΕ το 1973 και στη συνέχεια μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ («Το Βήμα», 17/11/2002, Σελ.: A18).
Υπήρξε όμως μεγάλο ευτύχημα για το λαϊκό κίνημα που οι προδότες της εξέγερσης, παρά τις επανειλημμένες λυσσώδεις προσπάθειες τους, δεν πέτυχαν να σαμποτάρουν και να διαλύσουν-ματαιώσουν την κατάληψη - αν είχε ματαιωθεί η κατάληψη-λαϊκή εξέγερση και η σύγκρουση και δεν θα υπήρχε Πολυτεχνείο - ούτε με την «απαγκίστρωση των φοιτητών απ' το Πολυτεχνείο» που επιδίωκαν. Οι ίδιοι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες 3 ολόκληρα χρόνια αργότερα ομολογούν ανοιχτά ότι βασικός σκοπός τους ήταν: «κυρίως να πάρουν μέτρα για την απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο... το Γραφείο της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ θεώρησε ότι η κατάληψη, παρόλα που έπρεπε να αποφευχθεί...» («ΚΟΜΕΠ» 11/1976, σελ. 98).
Και παρακάτω: «αν η ΚΝΕ ήταν σωστά προετοιμασμένη και τα στελέχη της δούλευαν έγκαιρα και επί τόπου μέσα στο Φ. Κ., μ' αυτή την κατεύθυνση, θα ήταν δυνατό ή να μην επιλεγεί καθόλου η μορφή της κατάληψης, ή κι αν προσωρινά πραγματοποιούνταν, να στρέφονταν γρήγορα προς άλλες εξελίξεις» (στο ίδιο, σελ. 112-113).
Η φοιτητική νεολαία, οι εργαζόμενοι και ο λαός της Αθήνας, εμπνεόμενοι απ' όλους τους μεγαλειώδεις ηρωικούς αγώνες του λαού μας και ιδιαίτερα απ' τους ένοπλους αγώνες των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ αλλά και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) που υπό την καθοδήγηση του επαναστατικού ΚΚΕ 1918-55 έγραψαν χρυσές σελίδες στο βιβλίο της ταξικής πάλης στην χώρα μας παρά:
- και ενάντια στη σαμποταριστική στάση-δράση των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων («Κ»ΚΕ - «Κ»ΚΕ εσ.)
- την έλλειψη-απουσία επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης
έφτασαν ως την εξέγερση στο Πολυτεχνείο και τη μετωπική σύγκρουση με το τυραννικό καθεστώς, γράφοντας έτσι μια απ' τις λαμπρότερες σελίδες στην ιστορία των ηρωικών αγώνων του λαού μας ενάντια στο φασισμό και τους αμερικάνο-ΝΑΤΟϊκούς ιμπεριαλιστές.
Την στάση τους αυτή συνέχισαν σε όλα τα πρόσφατα ξεσπάσματα της νεολαίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι φοιτητικές καταλήψεις του 2006 όπου η ΠΚΣ (παράταξη της «Κ»ΝΕ στα Πανεπιστήμια) μαζί με την ΔΑΠ (παράταξη της ΝΔ στα Πανεπιστήμια) ήταν οι μόνες που δεν στήριζαν τις καταλήψεις. Ακόμα όμως πιο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εξέγερσης του Δεκέμβρη το 2008 με αφορμή την δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από τις δυνάμεις καταστολής, όπου η ηγεσία του «Κ»ΚΕ επέλεξε να ταχθεί με το πλευρό των φασιστών και του ναζιστή Καρατζαφέρη. Οι δηλώσεις της Παπαρήγα ότι ήταν «σχέδιο εγχώριων και ξένων κέντρων οι ταραχές» («Real news», 21/12/2008, σελ.19), «η πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν πρόκειται να σπάσει ούτε ένα τζάμι» («Ρ» 23/12/2008, σελ.6), «Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων» (δήλωση έξω από το Μέγαρο Μαξίμου μετά την συνάντηση με τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή), είναι χαρακτηριστικές.
Ο αντιιμπεριαλιστικός και αντιφασιστικός χαρακτήρας της εξέγερσης
Η εξέγερση της νεολαίας και του λαού της Αθήνας στο Πολυτεχνείο το 1973 ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών ήταν μία από τις σημαντικότερες στιγμές της αντιιμπεριαλιστικής πάλης που διεξάγουν οι λαοί. Μιας πάλης που σήμερα έρχεται στο επίκεντρο περισσότερο από ποτέ.
Οι αγώνες της Ιρακινής και της Αφγανικής αντίστασης ενάντια στην επέμβαση των ΗΠΑ – Αγγλίας συνεχίζεται μια δεκαετία τώρα, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στην παρουσία των ιμπεριαλιστών εκεί. Η εξέγερση στην Τυνησία ενάντια στο καθεστώς του Μπεν Αλί - που σε συνεργασία με τους ιμπεριαλιστές «ξεζούμιζε» την χώρα, εξαθλιώνοντας τον λαό της – άνοιξε νέο κεφάλαιο στους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες. Αγώνες που συνέχισε ηρωικά ο λιβυκός λαός ενάντια στην επέμβαση του ΝΑΤΟ (με κύριους εκφραστές την Γαλλία, την Γερμανία και τις ΗΠΑ) που με πρόσκληση των «αντικαθεστωτικών» - προδοτών ισοπέδωσαν, βομβαρδίζοντας, την χώρα. Σειρά, πλέον έχουν οι λαοί της Συρίας και του Ιράν που έχουν μπει στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών, που όμως τα συμφέροντά τους συγκρούονται πάνω από αυτές.
Με αφορμή την οικονομική κρίση και την χρεοκοπία, η χώρα μας, ένα ξεκάθαρα εξαρτημένο κράτος, έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο. Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και την ΟΝΕ έχει εντείνει σε τέτοιο βαθμό την εξάρτηση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που ο ωμός παρεμβατισμός στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας είναι αυτονόητος γι’ αυτούς. Οι πολιτικές των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ που μας έφεραν στην χρεοκοπία, αφού πρώτα μας πέρασαν από διαφόρων ειδών επιτηρήσεις (βλ. 2005), μας οδήγησαν στο περιβόητο μνημόνιο. Το μνημόνιο που ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από αφορμή για την κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας προς όφελος των ιμπεριαλιστών της Γερμανίας, της Γαλλίας και των Αμερικανών (μέσω του ΔΝΤ), αλλά και την αφετηρία μιας νέας πιο λυσσαλέας επίθεσης στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων, των νέων και του λαού γενικότερα.
Ενάμιση χρόνο μετά, οι μάσκες έπεσαν. Η δήθεν «αντιμνημονιακή ΝΔ» στηρίζει την απόφαση της 26ης Οκτώβρη που ισοπεδώνει ότι έχει απομείνει. Το «Κ»ΚΕ και ο ΣΥΝ απορρίπτουν το ενδεχόμενο διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το Ευρώ και προκρίνουν τις εκλογές, παρότι οι ίδιοι είχαν σαν αίτημά τους την διεξαγωγή του. Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ είχε προλάβει να δηλώσει ότι «η λύση έξω από το ευρώ και τη δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» (Παπαρήγα, «Αντέννα» 30/5/2011). Όμως, με τον λαό στην εξαθλίωση, τις απολύσεις και τα λουκέτα στην ημερήσια διάταξη, τους μικροεπαγγελματίες να προλεταριοποιούνται βίαια, ένα κίνημα αλληλεγγύης μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων δημιουργείται. Ο «κοινωνικός αυτοματισμός» που επένδυαν μέχρι πρόσφατα όλες οι κυβερνήσεις για να κάμψουν τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων, των φοιτητών, των μαθητών, των διάφορων επαγγελματικών ομάδων, πλέον δεν υπάρχει. Τη θέση του έχει πάρει μία πλατιά συνεννόηση στην βάση των σωματείων α’ βαθμού ενάντια σε αυτήν την καταστροφική πολιτική που μας πλήττει όλους. Μία συνεννόηση που έχει πιέσει ακόμα και τις προδοτικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν δύο 48ωρες απεργίες μέσα σε ένα χρόνο!
Ο αγώνας αυτός όμως, ελλείψει επαναστατικού κόμματος, αδυνατεί να επικεντρώσει, να προβάλλει συγκεκριμένα και σαφή αιτήματα που να χτυπούν στην καρδιά τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζεται όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και που γονάτισε την χώρα. Κι αυτά δεν είναι άλλα από εκείνα που στοχεύουν στην απεμπλοκή της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Την δημιουργία μιας ανεξάρτητης Ελλάδας. Μιας Ελλάδας έξω από την ΕΕ και το Ευρώ. Έξω από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
- ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΤΗΝ ΟΝΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
- ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΝΑΤΟΪΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠ’ ΤΗ ΧΩΡΑ
- ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
- ΠΑΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
- ΖΗΤΩ Η ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
- ΖΗΤΩ Ο ΗΡΩΪΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΛΑΩΝ ΛΙΒΥΗΣ, ΤΥΝΗΣΙΑΣ, ΙΡΑΚ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου